1. Bir hususta ittifak etme, aynı görüşte birleşme.
2. kısa.
● İcmâen (ﺍﺟﻤﺎﻋﺎً) zf. (icmā‘ın tenvinli şekli) İcmâ-i ümmet yoluyle: “İcmâen sâbittir.”
● İcmâî (ﺍﺟﻤﺎﻋﻰ) sıf. (nispet eki -і ile) İcmâ ile ilgili.
Kaynak : https://lugatim.com
« Sözlüğe geri dön.