1. Bir söz veya davranışa bilinen anlamından başka bir anlam verme, başka bir mânâ ile yorumlama: Te’vile ihtiyâcı olur mu hakîkatin (Ziyâ Gökalp – Ö.T.S.). Bu bir kānûn-ı fıtrattır ki yok te’vîli: Kat’îdir (Mehmet Âkif). Hesâbı kendi tuttuğu için annesini bugüne kadar avutabilmişti, fakat son aylığı tevil etmenin imkânı yoktu (Mahmut Yesâri).
2. din. Kur’ân-ı Kerîm’i ve diğer kutsal metinleri farklı bir görüşle yorumlama.
● Te’vîlât (ﺗﺄﻭﻳﻼﺕ) i. (Ar. çoğul eki -āt ile) Teviller: Erbâb-ı inkâr (…) te’vîlât-ı fâside yoluna gitmişler ve halkı müddeâ-yı fikirleri olan mânâya dâvet etmişlerdir (İsmâil Hakkı Bursevî).
Kaynak : https://lugatim.com
« Sözlüğe geri dön.
