1. Bir yer tutan, boşlukta bir yer kaplayan: “Cism-i mütehayyiz: Boşlukta bir yer kaplayan cisim.” Ulemânın ve hukemânın mezhebinde bu cevher mütehayyizdir, yâni fezâda bir mahal işgal eden nevidendir (Ahmet A. Konuk).
2. sıf. ve i. Önemli bir yeri ve mevkii olan, ileri gelen, îtibarlı, nüfuzlu (kimse): “Ulemâ arasında mütehayyiz.”
● Mütehayyizan (ﻣﺘﺤﻴّﺰﺍﻥ) i. (Fars. çoğul eki -ān ile) Önemli, îtibarlı ve nüfuzlu kimseler, ileri gelenler: “Mütehayyizân-ı belde: Şehrin ileri gelenleri.” Kethüdâ, dîvan efendisi, mektupçu, kethüdâ kâtipleri, hazîne kâtipleri, imam, harem kethüdâsı konağın mütehayyizânını teşkil ederlerdi (Refik Ahmet).
Kaynak : https://lugatim.com
« Sözlüğe geri dön.
