1. Ara bozan, bozgunculuk yapan, fitne fesat çıkaran (kimse), bozguncu, karıştırıcı, fesatçı, fitneci: Bu iki müfsidi etti ıslâh / Eyleyip her birini ehl-i salâh (Sünbülzâde Vehbî’den). Sûreti merbut olan îlânnâmede kendilerine müfsit dememiştim. Fiillerini harekât-ı mefsedetkârâne ile tavsif eyledim (Nâmık Kemal’den). Der ki: Efendim, birtakım müfsitler, güya benim işrete fart-ı inhimâkim hasebiyle işlere bakmadığımdan azlim lüzûmunu yazmışlar (Fâik Reşat).
2. Bir şeyi düzenli çalışamaz, kendisinden beklenen işi yapamaz duruma getiren, bozan, ifsat eden: “Müfsid-i mîde: Mîdeyi bozan.”
Kaynak : https://lugatim.com
« Sözlüğe geri dön.
